Ξέρουμε καλά πως όλοι έχουν άποψη για εμάς, χωρίς να χρειάστηκε ποτέ να μπουν στα παπούτσια μας. Μερικές φορές όμως, κι εμείς οι ίδιοι έχουμε απόψεις για τα άτομα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, είτε επειδή κρίνουμε με δικά μας προσωπικά κριτήρια, είτε επειδή η υπεργενίκευση είναι κάτι που πάντα περιγράφει τις μειονότητες.
Οι υπεργενικεύσεις όμως συχνά οδηγούν σε παρανοήσεις που όχι μόνο δεν ισχύουν, αλλά αποκρύπτουν αλήθειες σχετικά με τον κόσμο γύρω μας.
Υπάρχει μια μεγάλη μερίδα του πληθυσμού που μιλά εμετικά για εμάς, μας καταριέται με θάνατο και καρκίνους, θέλει να μας σκοτώσει, να εξαφαντιστούμε κλπ.
Και υπάρχουν και κάποιοι που πιστεύουν ότι αυτοί οι άνθρωποι που σπέρνουν μίσος και παρουσιάζουν τη ρητορική μίσους ως πατριωτικό λόγο είναι «καταπιεσμένοι gay», που τους έλειπε η στήριξη, η αγάπη, η κατανόηση και οτιδήποτε άλλο.
Μεγάλο λάθος.
Οι άνθρωποι αυτοί ΔΕΝ είναι όλοι «καταπιεσμένοι gay». Είναι ως επί τω πλείστον ετεροφυλόφιλα άτομα που στο όνομα της ετεροκανονικότητας διακατέχονται από ετεροσεξισμό και νομίζουν πως είναι υπεράνω από όλ@, πως τους ανήκει ο κόσμος και αν κάτι δεν ταιριάζει με τον τρόπο σκέψης τους, θεωρούν πως έχουν το δικαίωμα να κοροϊδέψουν, να χλευάσουν, να απειλήσουν, να πάρουν το νόμο στα χέρια τους ή και να ασκήσουν βία.
Ακόμη κι αν υπάρχουν κάποιοι απ’ αυτούς που ίσως να είναι «καταπιεσμένοι» gay, δεν σημαίνει πουθενά πως είναι ο κανόνας και δεν πρέπει ποτέ να το παρουσιάζουμε ως τέτοιο.
Είναι άτομα που μισούν και προκαλούν. Έχουν μέσα τους απέχθεια και αποστροφή και προσπαθούν να τα δικαιολογήσουν χρησιμοποιώντας εντέχνως πατριωτικά ή εκκλησιαστικά συνθήματα. Λες και άνθρωπος που στάζει μίσος είναι βαθιά θρησκευόμενος.
Κι αν γι’ αυτά ευθύνεται κάποια τραυματική παιδική ή οποιαδήποτε άλλη εμπειρία, επαφίεται σε αυτούς να το κοιτάξουν και δεν θα έπρεπε να τους δίνονται ελαφρυντικά. Δεν υπάρχουν.
Αυτοί οι μισάνθρωποι ασκούν προπαγάνδα. Όσα λένε δεν υποστηρίζονται πουθενά στη βιβλιογραφία, γι’ αυτό και επικαλούνται την πατρίδα και τη θρησκεία για να βρουν πρόσφορο έδαφος να φυτέψουν τους σπόρους του μίσους.
Υπάρχει η εντύπωση ότι «η ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα έχει ψυχολογικά και αλληλοτρώγεται μεταξύ της, ενώ η ετεροφυλόφιλη κοινότητα παρακολουθεί αθώα και αμέτοχη». Και μαντέψτε ποιος προκαλεί. Αν έκαναν όμως τα ίδια οι gay, η κασέτα ότι «οι gay προκαλούν» δεν θα σταματούσε να παίζει ποτέ.
Η αθώωση των εγκλημάτων βίας και της ρητορικής μίσους που ασκείται προς τους ΛΟΑΤΚΙ δεν είναι μόνο αποδεδειγμένα λανθασμένη αλλά κυρίως επικίνδυνη. Δεν πρέπει να τη δεχόμαστε – η ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα έχει δικά της θέματα να ασχοληθεί και μάλιστα πολύ δύσκολα. Αλίμονο αν φταίμε την «καταπιεσμένη gay κοινότητα» για κάθε παρανόηση που κυκλοφορεί εκεί έξω. Ας μην πέφτουμε κι εμείς οι ίδιοι θύματα του συστήματος που προσπαθούν μεθοδικά να στήσουν.
Εσωτερικευμένη ΛΟΑΤΚΙφοβία / εσωτερικευμένος στιγματισμός
Η εσωτερικευμένη ΛΟΑΤΚΙφοβία/ομοφοβία είναι τα αρνητικά συναισθήματα που τρέφει κάποιος για τον ίδιο του τον εαυτό επειδή ανήκει στη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα. Όλο αυτό προκαλεί σοβαρή σύγκρουση με τον σεξουαλικό προσανατολισμό του ατόμου και αποδοκιμασία του και τέτοιοι άνθρωποι χαρακτηρίζονται ως «καταπιεσμένοι gay».
Δεν σημαίνει όμως ότι όποιος διακατέχεται από έπαρση, απέχθεια και ασκεί ρητορική μίσους ανήκει απαραίτητα στην κατηγορία των «καταπιεσμένων» gay.
από: MARY+