Υπάρχουν κάποιες αντιλήψεις που φτάνουν σε σημείο αμφισβήτησης γύρω από τη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα και το τι διεκδικεί. Οι αντιλήψεις αυτές συχνά έρχονται από άτομα που δεν είναι ομοφοβικά και έχουν όλη την καλή διάθεση να ακούσουν για να μάθουν.
Σε διάφορες συζητήσεις προκύπτει το ερώτημα: «Τι ακριβώς διεκδικείτε; Αφού υπάρχει αναγνωρισιμότητα, δεν είναι όπως παλιά», το οποίο περισσότερο ξενίζει, παρά ανακουφίζει ένα ΛΟΑΤΚΙ άτομο. Θα περίμενε κανείς πως το ερώτημα δίνει μια αίσθηση ισότητας, ισονομίας και αποδοχής. Ωστόσο, όσοι το ζουν, γνωρίζουν καλά πως η πραγματικότητα είναι διαφορετική.
Υπάρχει μεν περισσότερη ορατότητα, αλλά αυτό από μόνο του δεν μπορεί να διαγράψει τους προβληματισμούς, αλλά και τους περιορισμούς που προκύπτουν στην καθημερινότητά μας. Οι περιορισμοί αυτοί αφορούν και νομικό και κοινωνικό πλαίσιο.
Νομικές διακρίσεις
Στο καθαρά νομικό πλαίσιο, ακόμη τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα δεν μπορούν να παντρευτούν. Η μεγάλη πλειοψηφία των όσων βρίσκουνται «απ’ έξω», αντικρούουν αυτή τη συνθήκη, προβάλλοντας ως αντιπαράδειγμα το σύμφωνο συμβίωσης.
Το σύμφωνο συμβίωσης όμως, αποτελεί απλά ένα συμβόλαιο, που ρυθμίζει θέματα που άπτονται κυρίως κληρονομικών θεμάτων. Δεν έχει επ’ουδενί λόγω την υπόσταση που έχει ο γάμος και φυσικά, δεν ρυθμίζει σημαντικά θέματα όπως η τεκνοθεσία, η νομική αναγνώριση και των δύο γονέων ενός παιδιού, καθώς επίσης και η πρόσβαση σε ιατρικώς υποβοηθούμενη αναπαραγωγή.
Κοινωνικές διακρίσεις
Σε κοινωνικό πλαίσιο, τα πράγματα είναι πιο έντονα. Ακόμη και σήμερα, ένα ΛΟΑΤΚΙ άτομο νιώθει μειονεκτικά σε έναν περίγυρο που δεν γνωρίζει τη σεξουαλικότητά του.
Το άτομο αυτό ακόμη αναγκάζεται να ανέχεται μειονεκτικά σχόλια, αστεϊσμούς, «πλακίτσες», «αθώα πειράγματα», ή και υποτίμηση, βρισιές και την απόλυτη άποψη του καθενός για το πώς θα πρέπει να ζουν οι γκέι και γιατί δεν θα ήθελαν τα δικά τους παιδιά να είναι γκέι (λες και αυτό έρχεται κατά παραγγελία).
Αυτό αποτελεί πραγματικότητα σε κάθε περίγυρο: δοκιμάστε π.χ. στο χώρο εργασίας, σε κουβέντες με παρέες, σε οικογενειακές συναθροίσεις κλπ, να αναφέρετε το θέμα ΛΟΑΤΚΙ και δείτε σχόλια και εντυπώσεις. Όλοι έχουν άποψη! Από όλες τις ηλικίες. Ή χειρότερα; Δείτε σχόλια σε αντίστοιχες αναρτήσεις στα Κοινωνικά Δίκτυα. Σίγουρα δεν θα έχουν όλοι κάτι κακό να πουν, αλλά αυτοί που θα έχουν θα είναι έντονοι και συχνά χυδαίοι.
Βέβαια, αν οι ίδιοι γνώριζαν πως υπάρχει ένα ΛΟΑΤΚΙ άτομο ανάμεσά τους, πιθανότατα δεν θα εκφράζονταν με τα ίδια σχόλια, όχι σε πλαίσιο πολιτικής ορθότητας αλλά επειδή καταλαβαίνουν και οι ίδιοι πως δεν είναι ανθρώπινο.
Σε δε οικογενειακές συναθροίσεις, το πράγμα ξεφεύγει περισσότερο. Μόνο τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα γνωρίζουν τι σημαίνει να μην είναι μαζί με τ@ σύντροφό τους, να μην μπορούν να τ@ συστήσουν ως σύντροφο, να κρύβονται, να δέχονται αδιάκριτες ερωτήσεις και να πρέπει να καταφεύγουν σε δικαιολογίες, ψέματα, υπεκφυγές για να μην φέρουν τους δικούς τους σε δύσκολη θέση.
Για τους δικούς μας. Πρώτα απ’ όλα για να είναι καλά οι άλλοι.
Και φυσικά, υπάρχουν συχνά (κατα)πιέσεις και μη απόλυτη αποδοχή από τον οικογενειακό μας κύκλο, κάτι που μας «κλειδώνει» από το να μπορέσουμε να είμαστε ανοικτοί και ο εαυτός μας σε κάθε στιγμή της ημέρας, της ζωής μας. Δύναται ακόμη να χάσουμε και άτομα που αγαπάμε επειδή δεν μας δέχονται, δημιουργώντας ακόμη πιο έντονη ατμόσφαιρα στον περίγυρό μας.
Βιώνουμε τις συνέπειες της ανεπαρκούς αντιμετώπισης ομοφοβικών περιστατικών βίας
Κλείνοντας, δεν μπορούμε να κάνουμε ακόμη λόγο για εξάλειψη των διακρίσεων που οδηγούν εν τέλει σε πράξεις βίας. Τα περιστατικά αυτά δεν ανήκουν στο παρελθόν, αλλά τα βλέπουμε στις μέρες μας να συμβαίνουν σε αίθουσες πανεπιστημίων, σε κεντρικές πλατείες, σε διωγμούς από μπαρς. Δυστυχώς, λόγω της ανεπάρκειας της πολιτείας, της αστυνομίας και των υπόλοιπων κοινωνικών οργάνων να διαχειρίζονται αποτελεσματικά τις διακρίσεις και τις ρητορικές μίσους, η στροφή στη βία αποτελεί φυσικό επακόλουθο και κανονικοποιείται.
Οι πιο πάνω λόγοι αποτελούν μία γενική απάντηση στο ερώτημα του τι διεκδικούμε. Αν ερωτηθεί όμως ο κάθε ΛΟΑΤΚΙ άνθρωπος ξεχωριστά για το τι θέλει και διεκδικεί, θα μαζευτούν αντίστοιχες ξεχωριστές απαντήσεις για τον προσωπικό αγώνα που χρειάστηκε να δώσει και να δίνει ακόμη για να ζήσει τη ζωή του με αξιοπρέπεια.