Οι τοξικές σχέσεις δεν αποτελούν χαρακτηριστικό μόνο των ΛΟΑΤΚΙ ανθρώπων. Είναι πραγματικότητα για κάθε άνθρωπο, ανεξαρτήτως σεξουαλικού προσανατολισμού. Παρόλα αυτά, η φράση ακούγεται αρκετά συχνά στις ομόφυλες σχέσεις και έχει ενδιαφέρον η εικόνα πίσω από αυτό.
Το φορτίο που καλείται να κουβαλήσει ένα ΛΟΑΤΚΙ άτομο δεν μπορεί να το κατανοήσει η πλειοψηφία του κόσμου. Οι εντάσεις στο σπίτι, η συχνή καταπίεση, η απόρριψη, το κρύψιμο, η μη αυτοαποδοχή και πολλά άλλα, συνθέτουν ένα σκηνικό με πολλές προκλήσεις. Όλα αυτά, δημιουργούν ένα ιδιαίτερο υπόβαθρο στη ζωή των ΛΟΑΤΚΙ, το οποίο έως ένα βαθμό επηρεάζει την μετέπειτα πορεία της ζωής μας.
Όταν μας λείπει η κατανόηση, την ψάχνουμε στις σχέσεις μας. Όταν μας λείπει η αποδοχή, το ίδιο. Όπως και όταν μας λείπει η αγάπη, η στοργή, η τρυφερότητα, στοιχεία που όλοι οι άνθρωποι έχουν ανάγκη αλλά λίγοι δεν τα βιώνουν επειδή απλά γεννήθηκαν όπως γεννήθηκαν.
Και από εδώ προκαλείται η όποια τοξικότητα: πολλές φορές ενδόμυχα, ψάχνουμε οι ίδιοι τοξικά στοιχεία καθώς μας είναι πιο οικεία, αφού τα είχαμε και στις οικογένειές μας. Είναι στοιχεία με τα οποία ταυτιζόμαστε καλύτερα καθώς για χρόνια ανταποκρινόμασταν μόνο σε αυτά. Οπότε ασυναίσθητα «κολλάμε» σε παρόμοια στοιχεία, αναπαράγοντας έτσι προβληματικά μοτίβα. Γινόμαστε κατά κάποιο τρόπο κι εμείς τοξικοί, όχι επειδή είμαατε κακοί ως άνθρωποι, αλλά επειδή μεγαλώνοντας δεχόμασταν κάθε είδους διακρίσεις από ανθρώπους που υποτίθεται μας αγαπούν άνευ όρων.
Καθώς τα περισσότερα ΛΟΑΤΚΙ άτομα μεγαλώνουμε σε περιβάλλον απόρριψης – ή καλύτερα, μη καθολικής αποδοχής, είναι σύνηθες να αναπαράγουμε τοξικές συμπεριφορές. Πολλοί ακόμη δεν μπορούμε να αποδεκτούμε τον εαυτό μας πλήρως, που αυτό έχει ως αποτέλεσμα να κρύβουμε τη σχέση μας από τον στενό μας περίγυρο ή να μην είμαστε 100% ο εαυτός μας μέσα σε αυτή. Κάτι που δημιουργεί επιπρόσθετες προστριβές σε σύγκριση με τα ετερόφυλα ζευγάρια που στην πλειοψηφία τους δεν χρειάζεται να κάνουν ένα τόσο μακρύ, μοναχικό και συχνά επίπονο ταξίδι.
Το όποιο κενό όμως έχουμε μέσα δεν μπορεί ούτε να καλυφθεί από τρίτους, ούτε αυτοί να μας βοηθήσουν να το ξεπεράσουμε. Είναι ένα ταξίδι που ο καθένας ξεχωριστά πρέπει να κάνει με τον εαυτό του για να είναι εντάξει μέσα του και να μην περιμένει την ολοκλήρωση ή την αναγνώριση από άλλους. Όσο το περιμένει αυτό, θα ψάχνει τη συντροφικότητα από ανάγκη και όχι από επιλογή.
Ενδιαφέρον βέβαια έχει και πώς μπορεί να το καταλάβει αυτό ο κάθε άνθρωπος. Εδώ απαιτείται αυτογνωσία. Παρατηρώ τον εαυτό μου με ενσυναίσθηση και χωρίς ίχνος κριτικής και ψάχνω για τυχόν μοτίβα που δεν με αφήνουν να νιώθω καλά μέσα στις σχέσεις μου. Μπορώ κιόλας να το επικοινωνήσω μέσα στη σχέση για να δω αν αυτό που χρειάζομαι μπορεί ο άλλος να το δώσει κι αν αυτό είναι αρκετό ή πάλι κάτι θα μου λείπει.
Υπάρχει ιδιαιτερότητα στις ομοφυλικές σχέσεις καθώς η πλειοψηφία των ζευγαριών δεν είναι ανοικτή στις δημόσιες εμφανίσεις με αποτέλεσμα να μην υπάρχει πλήρης ορατότητα και να εξακολουθεί σε μεγάλο βαθμό να θεωρείται ταμπού. Η μη ορατότητα δεν βοηθάει ούτε στην γενικότερη αποδοχή, αλλά ούτε και στο να έχουν εικόνες τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα με τις οποίες μπορούν να ταυτιστούν και να πάρουν δύναμη.
Δυστυχώς, από μικρή ηλικία, πολλά πράγματα καλούμαστε να τα ανακαλύψουμε μόνοι μας, καθώς δεν υπάρχει ιδιαίτερα υποστηρικτικό περιβάλλον στο σπίτι, το σχολείο και στον φιλικό μας κύκλο. Πώς μπορείς για παράδειγμα να αποδεκτείς εύκολα τον εαυτό σου όταν μεγαλώνεις σε ένα περιβάλλον απόρριψης; Κάπως έτσι είναι και κατανοητό γιατί πολλά ΛΟΑΤΚΙ άτομα δυσκολεύονται στις σχέσεις τους.
Η Accept όμως βρίσκεται δίπλα σου με πρωτοβουλίες που δημιουργούν ένα ασφαλές υποστηρικτικό υπόβαθρο, που σε βοηθά να συζητείς θέματα που σε απασχολούν και να πάρεις δύναμη από ιστορίες άλλων ΛΟΑΤΚΙ ανθρώπων. Αυτό μπορεί να αποτελέσει ένα πρώτο βήμα στο ταξίδι που κάνει ο καθένας μας για να αποβάλει περιοριστικά στοιχεία που του καλλιεργήθηκαν από μικρή ηλικία και να μπορέσει να κάνει βήματα προς την αυτοαποδοχή και αυτοαγάπη.
από MARY+